Nieuwe kat.

We hebben 27 april jl. een nieuwe kat in huis.

We hebben haar gevonden via dierenasiels.com en in Luinjeberd zat een kattenasiel met een aantal mogelijke kandidaten. Hele vele katten vonden ons niet leuk, arme Nynke, gekrabd gebeten en volledig het vertrouwen in katten kwijt. Tot de laatste. Een zwartwitte met lieve oogjes. Probeer die dan nog als laatste zei ik tegen haar. Nou ze zag dat helemaal niet meer zitten. Ik vond dat zo sneu, en zei dat ik er van overtuigd was dat deze kat niet zou krabben. Gelukkig bleek dat ook zo te zijn. Het klikte meteen en na ruim een kwartier kroelen probeerde ik Nynke mee te krijgen om er nog even over na te denken, maar dat vond ze onzin en toen hebben we haar maar gereserveerd. Ze moest nog een weekje blijven, omdat ze niet zeker waren of ze wel was gesteriliseerd en degene die altijd met de katten naar de dierenarts gaat met vakantie was.

Dus na een spannend weekje mochten we haar eindelijk op gaan halen. Ze lag lekker in haar mandje te kletsen met een andere poes maar toen Nynke haar riep reageerde ze meteen. Ze kwam heel enthousiast op ons afrennen en na gechipt te zijn mocht ze meer in de reismand. We waren gewaarschuwd voor nare schreeuwgeluiden omdat ze niet van autorijden houdt. Lekker, zeggen ze dat als je de vergoeding betaald hebt en het contract getekend. Gelukkig viel het mee, ze was blijkbaar toch wel blij om met ons mee te aan, het bleef bij wat zacht gemauw. Thuis gelijk kennisgemaakt met de honden, de twee kleintje vond ze wel acceptabel, maar de labrador was haar te groot en te zwart. Een en al geblaas en slaan met pootjes. Gelukkig reageren de honden daar op commando verder niet op en nu anderhalve week later is ze bijna helemaal gewend aan zijn lompe manieren.

Gisteren hebben we haar even buiten gehad in de konijnenren. Kon ze een beetje wennen aan de geuren buiten. Haar asielnaam is Miepie, maar wij noemen haar nu, na een aantal dagen ongeveer elk uur een andere naam uitgekozen te hebben, Chloe of Cleo. Ongeveer 50/50. Het maakt haar niet uit hoe we haar noemen, ze komt toch wel als we haar roepen. Het gaat blijkbaar meer om de toon.

M.

Lekker een middagje sociaal genetwerkt.

http://www.youtube.com/watch?v=vLX_PwGNFNc Al zoekend naar een oud klasgenoot kwam in deze zanger weer tegen, en uiteindelijk ook mijn oud klasgenoot. Die blijkt een succesvol (eet)cafe te runnen in amersfoort. gaan we zeker eens een broodje eten. http://www.qwibusamersfoort.nl/index.php
Ik vond ook nog een artikel over hem met foto. Hij is niets veranderd. Nog dezelfde uitstraling. Ik vind het zo leuk om te zien dat het goed gaat met de mensen die ik uit het oog ben verloren. Ik blijf gewoon verder zoeken naar al mijn vroegere vrienden. Geeft energie en een gevoel van er zijn. Niet meer zo zweven in het niets, maar meer aarden en meer contact met mijn innerlijk. Ik herlees het boek Letterhonger van Susan Smit. Dat is een bundel van haar colums en geeft een heerlijk beeld van hoe het leven kan zijn en hoe je in het leven kunt staan met alle ups en downs.

Ik heb net een weekje vrij gehad, waarvan ik de helft heb lopen dubben over iets waarvan ik niet van plan was om te doen, maar weer niet duidelijk nee durfde te zeggen. Toen ik dan uiteindelijk woensdag de knoop heb doorgehakt en nee heb gezegd, gaf dat zo'n gevoel van opluchting. Wat een zonde om het niet meteen te doen. Een hele goede levenles. Alleen nog maar doen wat ik vind dat goed voor me is, met ruggesteun van iemand die het wel goed met me voorheeft. Eerst vond ik het eigenlijk zonde van mijn tijd, maar therapie is wel goed voor me. Ook nu nog, ook op deze leeftijd met al die verknoeide jaren. Gelukkig weet ik nu dat ik nog hele vele goede jaren voor me heb als ik maar ga doen wat ik zelf wil en wat ik al die jaren heb willen doen maar door duizend obstakels niet heb gedaan.

Op de kaft van mijn cursus Mindfulness en meditatie staat onder een mooie foto LIEVER GELUKKIG. En dat is het, ik ben vanaf vandaag liever gelukkig. Dat betekent dat ik in plaats van af te wachten op wat anderen willen, ik duidelijk ga maken wat ik wil, hoe ik de dingen zie, hoe ik mijn toekomst wil inrichten en open sta voor discussie. Ik werk nu aan mijn geest en wil gaan werken aan mijn gezondheid. Ik heb een aantal ideeën, alleen ook nog teveel obstakels te overwinnen. Ik ga dit aanpakken op de manieren die worden aangedragen in les 5 "het belang van acceptatie" - De eerste oefening is: Spreek veroordelingen uit (op papier). Houd je daarbij niet in. Schrijf iedere gedachte over het onderwerp op. Spreek geen tijdslimiet met jezelf af en beperk je niet tot een bepaalde hoeveelheid woorden. Het ego heeft een verhaal te vertellen en je neem nu - misschien voor het eerst - echt de tijd om naar dat verhaal te luisteren. Vertel wat er anders zou moeten zijn. Hoe kinderachtiger de negatieve gedachten en veroordelingen zijn hoe beter. Daarna kun je zelf een aantal vraen stellen om de achtergrond van die gedachten te onderzoeken. Er zijn nog meer oefeningen, maar dit is een goede start.

Morgen OR vergadering. Moet hier nodig nog iets aan doen.

M.

Het leven gaat verder.

Even radiostilte gehad. Veel aan mijn hoofd, veel te doen. Competenties verbeteren is een hele klus, leuk om te doen, maar zeer vermoeiend en ook verwarrend. Cursus Mindfulness en Meditatie is bijna afgelopen. Zal het groepje missen. Genieten 1x per 2 weken op dinsdagavond. Ga nog wel door met workshops volgen.

Vandaag vrij. Lekker even de sociale netwerken bijbewerkt. Het gemis van Kobus gaat iets naar de achtergrond, maar een nieuwe kat uitzoeken is nog geen optie. Moeten we maar weer gewoon tegenaan lopen.

M.

Toekomst.

Gister actieve start gemaakt met zorgen voor de toekomst. Mis die malle kat nog steeds giga, maar het leven gaat door.
Veel te veel binnen gezeten vandaag. Zo'n guur windje en geen enkel zonnestraaltje, dat zijn we niet meer gewend hoor.
Dochter heeft voetbalblessure, nou ja blaar op haar voetzool, en daar heeft ze last van. Pleistertje er op en alweer klaar. Dat wil zeggen alweer een beetje beter.
Hondjes willen wandelen, en dan naar bed.
Morgen werken in Dokkum. Drukke dag.
Zag nog een berichtje op twitter over de bibliotheek.
http://www.metronieuws.nl/algemeen/bieb-in-de-lift-dankzij-twitter/SrZkdd!SmT1FWXEtn9s/
M.

1 april

Leuke 1 april grapjes zijn er weer bedacht. Googlemotion is geniaal. Ik zal straks de link even opzoeken.

Nynke wil op voetballen. Ze heeft zelf het inschrijfformulier en informatie geprint en ingevuld. Kan ik er niet meer onderuit. Ik ben niet zo voor damesvoetbal, want dames zijn niet zo erg vriendelijk voor elkaar.

M.

Het is weer weekend.

Van alle dingen is dat toch wel het meest betrouwbaar. Zoals de dames hier altijd fijntjes zeggen "het wordt nooit morgen, want dan is het weer vandaag", wordt het daarentegen altijd wel weekend.

Deze week een paar dagen vrij geweest. Lekker in de tuin gewerkt. Jaren niet gedaan. Boel flink verwaarloosd. Gelukkig kan ik het weer.

Zoon heeft deze week gevaren op de Prinses Maxima (opleidingsschip Maritieme Academie Harlingen / IJmuiden). Hij is voor het eerst alleen met bus en trein gereisd naar IJmuiden en daar aan boord gegaan. Toch een hele prestatie. Hij zat wel eerst in de Q-liner vanaf Zurich met en sip gezicht, maar uiteindelijk klonk hij wel heel opgewekt over de telefoon toen hij was aangekomen.



Verder ga ik lekker aan de slag met allerlei achterstallige zaken. Ik ga werken met lijstjes en niet meer alles uit mijn hoofd doen. System overload.

Leeg dat hoofd en vol die papiertjes.

M.

Kobus

13 maart 2011 is Kobus onze kat voor huis aangereden en vrijwel meteen overleden. Hij was nog maar 9 maanden. We hebben hier veel verdriet van, we hebben in de korte tijd dat hij bij ons was zoveel met hem beleefd. Het was een schatje met karakter. 10 minuten voor zijn dood zagen we hem nog uit de vijver drinken, de vijver waar hij in januari nog door het ijs zakte. Wat maar weer het spreekwoord "Men moet nooit over een nacht ijs gaan" eer aan deed. In december kwam hij ook al eens thuis nat en gedeeltelijk onder het ijs. Waarschijnlijk bij de sloot achter de eendjes aangegaan en door het ijs gezakt. Hup maar weer onder de kraan. Kitty zei nog "maar een kat heeft toch negen levens, hoe kan Kobus nu al dood zijn?" Ja, daar had ook niemand op gerekend. Je denkt altijd dat een kat minstens 15 jaar meegaat, maar dan moet je toch ook een portie geluk hebben als je de kat buiten laat lopen.

Lieve Kobus, wat hadden we je graag nog heel lang bij ons gehad. Het mocht alleen niet zo zijn.

M.