13 maart 2011 is Kobus onze kat voor huis aangereden en vrijwel meteen overleden. Hij was nog maar 9 maanden. We hebben hier veel verdriet van, we hebben in de korte tijd dat hij bij ons was zoveel met hem beleefd. Het was een schatje met karakter. 10 minuten voor zijn dood zagen we hem nog uit de vijver drinken, de vijver waar hij in januari nog door het ijs zakte. Wat maar weer het spreekwoord "Men moet nooit over een nacht ijs gaan" eer aan deed. In december kwam hij ook al eens thuis nat en gedeeltelijk onder het ijs. Waarschijnlijk bij de sloot achter de eendjes aangegaan en door het ijs gezakt. Hup maar weer onder de kraan. Kitty zei nog "maar een kat heeft toch negen levens, hoe kan Kobus nu al dood zijn?" Ja, daar had ook niemand op gerekend. Je denkt altijd dat een kat minstens 15 jaar meegaat, maar dan moet je toch ook een portie geluk hebben als je de kat buiten laat lopen.
Lieve Kobus, wat hadden we je graag nog heel lang bij ons gehad. Het mocht alleen niet zo zijn.
M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten